projectend

Als je iemand verteld over je problemen, je onzekerheden en je strubbelingen, dan ben je ontzettend kwetsbaar. Jezelf zo bloot geven klinkt misschien als zwakte, maar de ander zal je zien als krachtig en moedig. Het zal zorgen voor een gevoel van opluchting en verbinding.

Maar waarom blijkt het dan toch zo lastig?

Hebben we het idee dat we niet goed genoeg zijn om geliefd te worden?

Onze samenleving is gebaseerd op een patriarchaal systeem waar menselijke emoties en eigenschappen worden verdeelt over “mannelijk” en “vrouwelijk”. In dit systeem word het “mannelijke” altijd boven het “vrouwelijke” gewaardeerd. Emoties die niets te maken hebben met gender, zoals zorgzaamheid of assertiviteit, worden respectievelijk gezien als “vrouwelijk” of “mannelijk”. Het “mannelijke” is krachtig, het “vrouwelijke” is zwak. Kwetsbaarheid wordt gezien als een “vrouwelijke” en dus zwakke emotie, die we liever verbergen omdat we ons ervoor schamen.

Waarom schamen we ons?

Als samenleving moeten wij ervoor zorgen dat kwetsbaarheid wordt gezien als moedig in plaats van zwak. Kwetsbaarheid zorgt voor connectie, voor verwerking en ontlading. Het is de beste manier om af te rekenen met schaamte, om meer van jezelf te leren houden en dichter bij de mensen om je heen te komen.

Met dit interactieve wandkleed hebben wij onze kwetsbaarheid tastbaar gemaakt. Wij nemen het voortouw en geven onszelf in deze installatie bloot door ons meest kwetsbare moment te delen. Wij dagen jou uit om hetzelfde te doen, en zo een beweging te veroorzaken die deze emotie in een nieuw licht zet.

Het is tijd voor kwetsbaarheid.